Dzieci, u których zdiagnozowano zaburzenia autystyczne, mogą uczyć się w placówkach integracyjnych lub klasach terapeutycznych, zamiast w tradycyjnych szkołach masowych. Decyzja o tym, kiedy rodzice wyślą dziecko do przedszkola, jest bardzo indywidualna i zależy od wielu czynników, między innymi takich jak: jak dalece samodzielne jest dziecko, czy w pobliżu znajduje się dostosowana do jego potrzeb placówka lub też czy pociecha gotowa jest do rozpoczęcia nauki w grupie. Co warto wiedzieć o samych szkołach przeznaczonych dla autystów?
Specyfika szkoły dla autystów – jakie są możliwości?
Uczniowie z autyzmem mogą uczyć się w placówkach terapeutycznych, nazywanych też specjalnymi. Liczba dzieci nie przekracza w nich 4 osób, a samym nauczaniem zajmują pedagodzy ze specjalnym przeszkoleniem i odpowiednim doświadczeniem. Każda szkoła terapeutyczna posługuje się określonymi metodami, które warto wcześniej poznać, zanim zdecydujemy się posłać do niej dziecko.
Inną możliwością zapewnienia edukacji dzieciom z zaburzeniami jest szkoła integracyjna. W miejscach takich dzieci z niepełnosprawnościami uczą się razem z rówieśnikami o prawidłowym rozwoju. Klasy są jednak mniej liczne niż w szkołach masowych i liczą od 15 do 20 osób – wśród znajduje się kilkoro uczniów z zaburzeniami. Każdą grupą zajmuje się dwóch nauczycieli, z czego jeden jest pedagogiem specjalnym. Szkoła integracyjna współpracuje z dodatkowymi specjalistami, takimi jak psycholog czy logopeda.
Jeszcze innym rozwiązaniem jest indywidualny program edukacyjno-terapeutyczny. Angażują się w niego również rodzice, z którymi nauczyciele i pedagodzy omawiają program tzw. IPET.
Specyfika szkoły dla autystów – jakie cele się osiąga?
Dzieci z autyzmem mają znacznie trudności w integracji z otoczeniem, dlatego w specjalnie przystosowanych szkołach, na początku kładzie się nacisk na nauczenie ich odpowiedniego systemu komunikacji. Duże znaczenie ma także odpowiednia motywacja, aby dziecko chciało uczyć się nowych umiejętności. Stosując podejście behawioralne, stawia się więc na redukowanie niepożądanych zachowań, rozwijanie zachowań deficytowych oraz utrzymywanie efektów terapii.